โฆษณาน่่าสนใจ-ช่วยคลิ๊กให้ด้วยครับ เพราะเจ้าของบล็อกจะได้รับค่าโฆษณาตอบแทนครับ
วันอาทิตย์ที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2554
ผู้สร้าง
ผู้สร้าง
แก่นกวี
:
กลอนแปด
...............................................................................
ฉันจะสร้าง
“ความฝัน”
อันบรรเจิด
ให้บังเกิดเป็น
“ความจริง”
สิ่งที่เห็น
จะลำบาก ยากแค้น แสนลำเค็ญ
ฉันจะเป็น
“ผู้สร้าง”
ทางชีวี
วันเสาร์ที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2554
หนังสือ " บทกวีจากปลายปากกาของ การิน "
วันพฤหัสบดีที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2554
จอมใจจอมทัพ
จอมใจจอมทัพ
แก่นกวี
:
กลอนแปด
………………………………………….
ที่ฉันเป็น นักสู้ ผู้ยิ่งใหญ่
เพราะหัวใจ ฉันอยู่ คู่จอมขวัญ
แม้รุกรบ กรำศึก ทุกคืนวัน
ก็ไม่หวั่น เพราะเธอนั้น อยู่เคียงกาย
ยามพี่เจ็บ ได้เจ้า เข้ารักษา
ยามพี่ทุกข์ เจ้าก็มา อยู่เคียงใกล้
จะขอสู้ อยู่คู่เจ้า ตราบวันตาย
นำพรีม่า ให้ยิ่งใหญ่ ในอยุธยา
บทกวี: วันพ่อ
บทกวี
:
วันพ่อ
แก่นกวี
:
กลอนแปด
………………………………………….
พ่อไม่เคยขอให้ใครทำให้พ่อ
ขอเพียงลูก
“
รู้เพียงพอ
”
ที่พ่อให้
พ่อทุ่มทั้งชีวิตเพื่อชาวไทย
มีสุขกายสุขใจทุกคืนวัน
ไทยทั้งผองคิดให้ดี
“
นี่วันพ่อ
”
ทะเลาะโลภกันไม่พออีกหรือนั่น
“
รักสามัคคี
”
กันไม่ได้หรือไรกัน
คิดแบ่งแยกสีสันนั้นเพื่อใคร
ขอเน้นย้ำอีกที
“
นี่วันพ่อ
”
ร่วมทำดีกันเถิดหนอเช่นพ่อให้
รวมเม็ดดินทุกเม็ดบนถิ่นไทย
ถวายแด่
“
พ่อ
”
ผู้ยิ่งใหญ่ในโลกา
การิน
:
๓ ธันวาคม ๒๕๕๒
ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
ครู
ครู
แก่นกวี
:
โคลงสี่สุภาพ
………………………………………….
ครูคือผู้ถึงแล้ว ความงาม
ครองจิตอยู่ทุกยาม เที่ยงแท้
ครองกายบ่ทำทราม ใฝ่ต่ำ นาพ่อ
พลั้งพลาดบ่อาจแก้ กลับได้ คำ
“
ครู
”
เท่าที่เป็น
เท่าที่เป็น
แก่นกวี
:
กลอนแปด
…………………………………………
"หิน" คือ "หิน" อย่างไร ก็เป็น "หิน"
หวังปั้น "ดิน" ให้เป็น "ดาว" นั้นอย่าหมาย
จักเปลี่ยน "พลอย" ให้เป็น "เพชร" ได้เช่นไร
เขาเป็นได้ เท่าที่เป็น เช่นนั้นเอง
ทีของกู
ทีของกู
แก่นกวี
:
กลอนแปด
…………………………………………
กูทำดี อยู่ไม่ได้ ให้มันรู้
กูทนสู้ สู่ความฝัน อันยิ่งใหญ่
ให้มันแพ้ เสียทุกครั้ง ทุกคราไป
จะได้รู้ ต้องจัญไร จึงได้ดี
อุดมการณ์ กูมี อยู่ในจิต
อีกชีวิต กูอยู่ คู่ศักดิ์ศรี
จะกัดฟัน ฝืนสู้ ดูอีกที
ต้องมีวัน หนึ่งที่
…
ทีของกู
เหี้ย-ห่า
เหี้ย-ห่า
แก่นกวี
:
โคลงสี่สุภาพ
…………………………………………
ตัวเหี้ยหากว่ารู้ ที่มา
ย่อมจะดีกว่าห่า ไก่ล้ม
เหี้ยกินไก่เห็นว่า เหี้ยอิ่ม
มองห่าบ่เห็นไซร้ ไก่สิ้น เกลื่อนตา
คนกวาดถนน
คนกวาดถนน
แก่นกวี
:
กาพย์ฉบัง ๑๖
…………………………………………
เก็บๆกวาดๆปัดไม้
ฝุ่นฟุ้งกระจาย หันซ้ายหันขวาระแวง
รถราวิ่งไวขันแข่ง
ซ้ายขวาวิ่งแซง เร่งแรงตระบึงเฉียดชน
พวกเขาคือเจ้าถนน
เราคือคนจน เก็บกวาดถนนเจ้านาย
หลายคนจำต้องมาตาย
สังเวยชีพให้ ฝากไว้ริมทางกลางเมือง
กมนนัทธ์
กมนนัทธ์
แก่นกวี
:
กลอนแปด
…………………………………………
ตวัดตรึง รัดมั่น รวมกันไว้
ด้วยหัวใจ ด้วยความรัก สมัครมั่น
เป็นความหมาย ชื่อ
“
ลูกสาว
”
ตราบนิรันดร์
“
กมนนัทธ์
”
ผูกพัน ด้วยรักเอย
ด้วยปีกแห่งรัก
ด้วยปีกแห่งรัก
แก่นกวี
:
กาพย์ยานี ๑๑
…………………………………………
กางปีกเข้าโอบอุ้ม ครอบคลุมไปทั่วหล้า
ไออุ่นชุบชีวา ที่อ่อนล้าให้ร้อนแรง
ถาโถมเข้าแผดเผา เป็นผงเถ้าทุกหนแห่ง
โบกสะบัดระพัดแรง เป็นลมแฝงอันตราย
แปรร้อนแล้วผ่อนเย็น ระเริงเล่นหลายความหมาย
เต้นตามจังหวะใจ มิยอมให้ใครบัญชา
ใครปราชัย
ใครปราชัย
แก่นกวี
:
กลอนแปด
…………………………………………
ยังเย้ยได้ เย้ยไป ให้โอกาส
ถ้าเธอพลาด ล้มลง ที่ตรงหน้า
ฉันจะเหยียบ ย่ำซ้ำ ไม่นำพา
แล้วจะถาม เธอว่า
…
ใครปราชัย?
คือ…เธอ
คือ
…
เธอ
แก่นกวี
:
กลอนแปด
…………………………………………
บางคนรัก สมัครใจ
“
หทัยหนึ่ง
”
บางคนซึ้ง ปักใจ
“
ฤทัยสอง
”
แต่ฉันรัก
“
สมัครหนึ่ง
”
คะนึงปอง
ผู้ที่ครอง ดวงฤดี นี้คือ
…
เธอ
บทความที่ใหม่กว่า
หน้าแรก
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)